Onvoorspelbaar

Wat is het leven toch onvoorspelbaar. Zo zit je bij de neuroloog te wachten op een spannende uitslag en op een één of andere moment krijg ik mijn eerste huisje toegewezen. Dit had ik nooit kunnen denken, want het leven met een hersentumor is niet altijd makkelijk. Natuurlijk weet ik dat ik makkelijk voor mezelf kan zorgen, maar toch komt er een hoop bij een huis kijken. De verbouwing of terwijl het uithoudingvermogen van je eigen lichaam. Normaal gesproken til je een pak laminaat zo omhoog.. maar toch wordt je nu even op de feiten gedrukt, maar goed ik was allang blij dat ik mijn eerste huis had.

Tripjes…

Ja, zo noem ik de tintelingen die ik helaas nog vaak ervaar. Je moet toch tenslotte iets negatiefs een positieve naam geven, want dat helpt! Je hebt soms van die momenten die rete spannend zijn, neem een voorbeeld aan mijn bestraling in Groningen:
Dat was 3 jaar geleden en ineens vond ik het nummer van Chris Tomlin ‘Good, good Father’. Het nummer was in de tijd enorm troostrijk voor mij. Ik ben christelijk opgevoed. Terwijl ik in mijn appartement zat, kwam ik het nummer tegen en begon ik te luisteren.

Het is een lied over hoe God als Vader onze identiteit bepaalt en ons liefheeft. Ik zong de tekst regelmatig mee, maar had ‘m lang niet meer zo bewust beluisterd. En ineens was dit lied er vanochtend weer, we zongen het in de kerk. En de pijn van de klap in mijn gezicht, de onzekerheid en onrust vermengde zich met Gods nabijheid, dat Hij goed is, van ons houdt en ja, dat we Hem kunnen vertrouwen in elke omstandigheid. Ook, of misschien juist, in de momenten van onzekerheid?

Positief

Ook al geloof je niet of denk je dat er niets is, beluister eens dit lied. Het hielp mij om steeds een bestraling te ondergaan. Hij is bij je en hij laat je nooit alleen.
Maar toch blijven die spanningen altijd en dat is normaal.
Het is de realiteit van het leven nu. Ik heb geleerd hoe ik ermee om moet gaan, maar ook heb ik mijn rotdagen. Van deze dagen probeer ik iets positiefs te maken. Soms haal ik dit uit hobby’s, maar ik heb gelukkig ook hele lieve vrienden/innen en kennissen die veel voor mij betekenen. En dat geeft mij kracht en blijdschap.

Het gevecht aangaan

Laatst kreeg ik het bericht dat mijn tumor nog een grote kans heeft om zich groter te maken, maar dat wil niet zeggen dat de finish vlag omhoog gaat. Ik ga het gevecht  aan om te laten zien wie er sterker is! Maar eerst genieten van het leven en alles eruit halen wat er in zit!! En dan zien waar de toekomst ons brengt.

I’ve heard the tender whispers of love in the dead of night,
And you tell me that you’re pleased,
And that I’m never alone.
You’re a Good, Good Father, It’s who you are.
And I’m loved by you, It’s who I am.

Liefs Jantienne

Jantienne kreeg op 20-jarige leeftijd te horen gekregen dat ze een hersentumor heeft. Dit heeft haar leven veranderd. Ze hoopt met haar blogs zoveel mogelijk mensen te steunen en kracht te geven.

Lees hier de vorige blog van Jantienne