Reizen naar een nieuwe wereld

Reizen naar nieuwe werelden zit mij in de genen. Mijn moeders vader zat op de grote vaart en emigreerde begin 20e eeuw naar Canada. Na de beurskrach van 1929 kwam hij terug en vertrok vervolgens met gezin naar Australië. Mijn vader reisde via Nieuw-Guinea naar Australië, waar hij moeder ontmoette. Het reis-gen heeft ook mij grote afstanden laten afleggen.

Het is vrijdag 14 oktober 2011 als mijn reis naar een voor mij tot dan toe nieuwe wereld begint.

De nieuwe wereld begint

Op een mooie locatie in Amsterdam vertel ik na de lunch mijn collega compliance officer dat ik me echt niet goed voel. Hij ziet dat ik mijn rechterarm en -been niet onder controle heb en belt 112. In no-time zijn we in een academisch ziekenhuis. Onderweg spreek ik wartaal uit … met name in het Engels.

Op de scan is een sinustrombose met grote bloeding links en een kleine bloeding rechts te zien. Ik krijg een epileptisch insult. Vanwege een trial in een ander academisch ziekenhuis word ik daar naartoe gebracht. Nader onderzoek volgt en ik word ingeloot voor een alternatieve behandelmethode waarbij de bloedstolsels in mijn hoofd worden verwijderd. Die ingreep is succesvol. De volgende ochtend functioneert de linkerkant enigszins maar mijn rechterkant is volledig verlamd en praten kan ik niet.

Een paar dagen later krijg ik last van hersenoedeem. Dat wordt zo erg dat ik op zaterdag 22 oktober een hemi-craniotomie moet ondergaan: er wordt een flink stuk bot tijdelijk uit mijn schedel verwijderd om ruimte te maken voor de zwellende hersenen. Ook deze operatie is succesvol. Ruim een week later ga ik naar een regionaal ziekenhuis waar ik op een plek in het revalidatiecentrum wacht. Tijdens deze week voel ik de eerste bewegingen in mijn rechterarm en spreek ik steeds meer woorden.

Revalidatiecentrum

Op 8 november brengt mijn partner mij naar het revalidatiecentrum. Er volgt een revalidatieperiode waarin ik alleen in het weekend naar huis mag. Vlak voor kerst hoor ik dat ik in het nieuwe jaar poliklinisch mag revalideren. De revalidatie is mijn werk geworden dus ik stort mij daar volledig op. Ik wil weer leren lopen, praten, spellen, schrijven en met mes en vork kunnen eten! Ook volg ik een cursus cognitieve revalidatie.

In september 2012 begin ik voorzichtig met werken in mijn oude functie. Dit gaat redelijk goed en ik word volledig goedgekeurd. Na de euforie vraag ik me af wanneer de klap komt. Deze kwam begin maart 2014. Ik zoek hulp bij het revalidatiecentrum en vraag om een neuro-psychologisch-onderzoek en arbeidsrevalidatie. In juli stelt de arbeidstherapeute een burn-out vast. Haar advies is rust. Helaas krijg ik in augustus een zwaar epileptisch insult tijdens een weekend weg. Gevolg is ziekenhuisopname en weer aan de medicatie.

3 jaar op reis

Ik ben nu ruim drie jaar op reis in deze nieuwe wereld. Een wereld waarin ik bijzondere mensen heb ontmoet en nieuwe kansen heb gekregen. En zoals mijn neuropsycholoog zegt: ‘als deuren sluiten, gaan andere deuren open!’.

Elisheva heeft in 2011 niet-aangeboren-hersenletsel opgelopen als gevolg van een Sinustrombose met hersenbloeding. Ze wil met haar blogs graag andere mensen hebben met het verwerken van een vergelijkbare traumatische gebeurtenis. Columns van andere mensen hebben haar namelijk ook geholpen!