Verhaspelingen

Een van de dingen die gebeuren als ik vermoeid ben is dat ik woorden en/of zinnen ga verhaspelen. Dat is niet zo heel erg, mensen begrijpen het wel en meestal hoor ik het zelf ook en kunnen we er om lachen. Gelukkig hoor ik ook regelmatig bij gezonde mensen zulke verhaspelingen. Op tv en radio zelfs, natuurlijk, we zijn allemaal mensen en ieder brein maakt weleens een foutje door vermoeidheid of afleiding.

De uitdrukking ‘praten en breien tegelijk dat gaat niet’, is niet voor niets ooit ontstaan. Mensen (ja zelfs ook veel (gezonde) mannen kunnen multitasken. Meerdere dingen tegelijk doen zonder dat er iets verkeerd gaat.
Het brein van mensen met NAH moet meestal meer moeite doen om te kunnen functioneren doordat er bepaalde gebieden uitgeschakeld zijn. Als het brein beschadigd raakt dan is multitaken iets wat vaak niet meer lukt. Logisch eigenlijk, want het is geen noodzakelijke functie maar wel een energieverslindende. Die energie is nu al nodig om één ding te kunnen doen dus proberen er nog iets bij te doen wordt door het brein niet geaccepteerd, of wel geprobeerd en dan gaat het fout. Op zo’n moment kan een verhaspeling plaatsvinden.

Voorbeelden van verhaspelingen

Ik heb er een paar onthouden van de afgelopen jaren en ik maakte er vandaag een waardoor ik de inspiratie voor deze blog kreeg. Ik ga ze delen met de lezers van deze blog want lachen mag best, uitlachen liever niet. Tijdens een spelletje Rummikub kreeg ik hele slechte stenen en terwijl ik probeerde deze wat te ordenen voor het overzicht zei ik: “Dit is niks soeps niet” Het was duidelijk wat ik bedoelde, maar het klopte natuurlijk niet. Bij ons is het inmiddels tijdens dit spel een gangbare uitdrukking geworden.

Er zat een snoer in de knoop van mijn koptelefoon en ik moest mijn pillen nog vullen met medicijndoosjes. Tja, mijn NAH brein kan een zeer chaotisch brein zijn af en toe. Gelukkig komt het altijd goed, want ik weet zelf wel wat ik bedoel.

Fietsen is voor mij belangrijk, maar daar moet ik mijn gedachten bij houden. Zo ging ik ooit even een stukje op de fiets stoepen. Morgen doe ik mee aan een fietstocht. Altijd gezellig, maar ik wil goed voorbereid starten dus ben ik daar de dag van te voren in mijn hoofd al druk mee bezig. Vandaag appte ik naar een vriendin: “De fiets van de accu is opgeladen, die van mij heeft nog een paar uurtjes nodig!” Ik zag het meteen toen ik het verstuurd had en appte er achteraan: “Als ik morgen de accu er maar niet verkeerd om op zet.” Je kunt er het beste maar om lachen. Ik zal er aan denken morgen met het goede been uit bed te stappen zodat ik in ieder geval mezelf niet verhaspel en fit aan de dag begin en niet de verkeerde kant op fiets.

Irma

Lees hier de vorige blog van Irma.

Irma onderging eind 2009 een hersenoperatie waarbij een meningeoom (tumor vanuit het hersenvlies) verwijderd werd. Helaas was er een complicatie, een beroerte na de operatie had ernstig gevolgen; halfzijdige verlamming en niet zichtbare restverschijnselen. Na een lang revalidatietraject bleken de restverschijnselen zodanig te zijn dat zij volledig arbeidsongeschikt werd verklaard. Irma heeft een zeer positieve instelling en de sterke wil om zelfstandig te zijn. Hierdoor is zij ver gekomen. Ze schrijft graag over haar leven met NAH.

Ook heeft Irma een autistische zoon, die helaas door zijn aandoening niet meer thuis woont.