Hectometerpaal 137.9

Die zaterdag was ik op tijd weg; de workshop begon al vroeg en zoals altijd wilde ik eerst even op mijn gemak rondkijken in mijn favoriete hobbywinkel. Aan het begin van de workshop startten we alleen; de cursusleidster had zich in haar vinger gesneden en zat op de eerste hulp. Eenmaal terug kon ze wel wat hulp gebruiken – best lastig zo’n ingepakte vinger – dus hielp ik anderen. Dat deed ik tegelijkertijd met mijn eigen project en ik genoot ervan.

Anderen helpen, uitleggen, het zat als juf in mijn bloed, het ging vanzelf. Bovendien had ik jarenlange ervaring; ik knutselde als kind al heel wat af; ik weet nog dat ik als achtjarig meisje geld kreeg voor de kermis. Ik ben niet naar de kermis geweest, maar kocht een kleurboek zodat ik weer iets creatiefs te doen had. Ik deed en kon ook van alles tegelijk, ze moeten er wel eens gek van geworden zijn.

Ik vertrek vanaf de workshop

Terug naar de workshop; het was een gezellige drukte, daar op de bovenverdieping. Ondertussen liep ik af en toe naar beneden, de winkel in. Even pauze en tegelijk even genieten. Wat een dag, wat een gezelligheid, wat een heerlijke lunch en wat een plezier. Iets eerder dan het eind van de workshop besloot ik alvast te vertrekken; ik wilde nog even afrekenen en nu was het ook nog rustig op de weg. Eigenlijk moest ik nog naar het toilet maar daar stond een rij en ik dacht … over 25 minuten ben ik thuis, toen niet wetende – en dat is maar goed ook – dat het amper een kwartier later heel anders zou zijn.

Blij en intens tevreden liep in naar de parkeergarage even verderop; op de parkeerplaats een gehavende auto, die viel op … een lelijke schade. Het is echt maar goed dat je niet alles weet, want korte tijd later zou er van mijn eigen spiksplinternieuwe auto werkelijk niets meer over zijn …

Nagenietend van de gezellige dag reed ik rustig naar huis. Ik was sowieso een rustige en bewuste rijder, hield overzicht en nam nooit risico’s. Het weer was goed, een mooie prille lentedag. Een strakblauwe lucht en een stralend zonnetje; een van de eerste dagen zonder jas en het verkeer niet echt heel druk.

Met volle snelheid

Toen er ergens voor me iets door de lucht vloog had ik geen tijd om daarover na te denken; ik zat op de linker rijbaan, had net ingehaald en was bezig in te voegen naar rechts, tot ik even weer voor me keek. Opeens was daar ook het onwaarschijnlijke en afschuwelijke besef dat ik de auto die stil op de rijbaan stond met geen mogelijkheid meer zou kunnen ontwijken. Ik heb het geprobeerd, echt! Het besef dat ik er op volle snelheid bovenop zou gaan; er was geen tijd meer om ook nog maar iets te denken. Mijn lampje ging uit, zo ongelooflijk snel dat ik het niets eens gemerkt heb, zelfs niets gevoeld heb.

In maart 2019 krijg Renate een vreselijk auto-ongeluk en loopt daardoor hersenletsel op. Naast het Post Commotioneel Syndroom (PCS) heeft Renate last van whiplashgerelateerde klachten, tinnitus en BPDD (draai duizeligheid). 

Ze blogt ook op haar eigen website Heibel in mijn hersenpan over de zoektocht naar haar nieuwe ik.