Emotionele chaos

Een man, strak in pak, stapt bij Koos in de lift. Koos groet hem. De man kijkt strak voor zich uit, keurt hem geen blik waardig. Eén verdieping hoger wil de man de lift verlaten. Als hij zijn rolkoffertje achter zich aansleept, blijft het wieltje steken in de gleuf van de liftdeuren. Beheerst probeert hij het koffertje los te krijgen. Zonder resultaat. Met een frons op zijn gezicht geeft hij het koffertje een iets hardere ruk. Het koffertje is los, maar het wieltje blijft achter in de lift! De man kijkt beteuterd, terwijl Koos hard in lachen uitbarst.

Het heeft even geduurd voordat Koos weer bijkwam. De keren dat hij probeerde erover te vertellen, barstte hij steeds weer in lachen uit. Het duurde soms wel een kwartier voordat hij weer kon stoppen met lachen. Die allereerste keer vond ik het grappig, en was ik blij dat hij zoveel lol had. Na meer van deze voorvallen, vertelde iemand in het revalidatiecentrum dat dit een gevolg is van hersenletsel.

Mensen hebben geleerd om in de meeste gevallen controle te hebben over hun emoties. Woede inhouden, tranen wegslikken of blijdschap verbergen. We kunnen ons niet altijd laten meeslepen door onze emoties te uiten. Vooral omdat onze emoties situaties soms verkeerd beoordelen. En als we ons eenmaal laten meeslepen door emoties, is het moeilijk om hierop terug te komen.

Bij hersenletsel komt het vaak voor dat deze controle meer of minder wordt. Bij Koos verminderde de controle. Ik leerde dat ik hem vooral hielp door niet mee te gaan in zijn emoties. Dus terwijl hij iets grappigs vertelde en de tranen over zijn wangen liepen van het lachen, probeerde ik stoïcijns voor me uit te kijken. Na verloop van tijd werden de lachbuien minder heftig en kreeg Koos steeds meer controle over zijn emoties.

Controle over emoties is niet gelijk aan het verdringen van emoties. Met dat laatste ga je voorbij gaat aan je eigen gevoel. Emoties zijn belangrijke signalen die ons lichaam afgeeft. Het is belangrijk dat je ze herkent, ondergaat en onderzoekt. Over het algemeen is het eenvoudig om je emoties te herkennen.

De eerste dagen na het herseninfarct van Koos waren zijn emoties behoorlijk in de war. Hij huilde als hij bedoelde te lachen. En hij lachte als hij wilde huilen. De eerste dagen kon ik er geen touw aan vastknopen. Vooral niet in combinatie met zijn onbegrijpelijke spraak. Dan vertelde Koos mij iets leuks, wat ik niet verstond en barstte hij in huilen uit. Zelf had hij niets in de gaten en begreep hij mijn bezorgde reactie niet.

Inmiddels is de emotionele chaos bij Koos weer op orde. Toen ik later in het revalidatiecentrum hoorde over de gevolgen van hersenletsel op emoties, vielen de puzzelstukjes van verwarde emoties op hun plek. Had ik het maar eerder geweten, dan had ik gewoon een simpele vraag gesteld: ‘Ben je verdrietig of ben je blij?’ Want hoe frustrerend is het om anderen niet duidelijk te kunnen maken wat je bedoelt.

Marian haar man kreeg op 37-jarige leeftijd een herseninfarct. Dat was voor hem uiteraard heel heftig, maar ook voor haar als partner. Ze worden nu allebei nog steeds geconfronteerd met de restverschijnselen. 

Lees hier de vorige blog van Marian