Good thing, Bad thing, Who knows?

Een oud oosters verhaal gaat als volgt (klik hier voor een vertaling): 

There was once a farmer who owned a horse and had a son. One day, his horse ran away. The neighbours came to express their concern: “Oh, that’s too bad. How are you going to work the fields now?” The farmer replied: “Good thing, Bad thing, Who knows?”

In a few days, his horse came back and brought another horse with her. Now, the neighbours were glad: “Oh, how lucky! Now you can do twice as much work as before!” The farmer replied: “Good thing, Bad thing, Who knows?”

The next day, the farmer’s son fell off the new horse and broke his leg. The neighbours were concerned again: “Now that he is incapacitated, he can’t help you around, that’s too bad.” The farmer replied: “Good thing, Bad thing, Who knows?”

Soon, the news came that a war broke out, and all the young men were required to join the army. The villagers were sad because they knew that many of the young men will not come back. The farmer’s son could not be drafted because of his broken leg. His neighbours were envious: “How lucky! You get to keep your only son.” The farmer replied: “Good thing, Bad thing, Who knows?”

Zo probeer ik het in mijn leven ook te zien. 

Hersenschudding

Neem bijvoorbeeld mijn hersenschudding. Het is om gek van te worden, maar het maakte het nodig om het roer helemaal om te gooien – iets wat ik eigenlijk al langer wilde. Rustiger gaan leven, minder van mezelf vragen, de moeilijke dingen aangaan. 

Door op bepaalde momenten hulpbehoevend te zijn geweest, door me kwetsbaar te hebben getoond, heb ik gezien dat ik me niet groot hoef te houden. Dit geeft me een enorme vrijheid. Ik weet dat er altijd een hele hoop mensen klaar staan om me te helpen. Dat mijn vrienden me liefhebben en er voor me zijn, ook als ik vrijwel niks kan, of als ik boos of verdrietig of angstig ben. Doordat ik soms dingen niet alleen kon dragen heb ik me uitgesproken naar anderen, waardoor ons contact zich verdiepte. Vriendschappen die ik mijn hele leven zal koesteren. Zo brengt iets schijnbaar moeilijks en negatiefs heel veel moois met zich mee.

Prettige consequenties van een onprettige gebeurtenis?

We kunnen onmogelijk weten wat de (mogelijk prettige) consequenties zijn van een onprettige gebeurtenis, net zoals we niet kunnen weten wat de (mogelijk onprettige) consequenties zullen zijn van een prettige gebeurtenis.

Gisteren verzwikte ik mijn enkel, en ik baalde enorm: ik was net zo lekker bezig met het opbouwen van het aantal minuten dat ik kan lopen. Maar ik weet niet wat het me verder brengen zal.

Dus: “Good thing, Bad thing, Who knows?”

PS Overigens ben ik wel zo opportunistisch om extra aandacht te besteden aan de positieve aspecten van ongewenste omstandigheden, en met dingen die me fijn lijken gewoon blij te zijn – zonder er negatieve aspecten bij te bedenken.

Vragen aan jou:

• Denk aan een situatie in je leven waar je het moeilijk mee hebt. Wat zijn de positieve aspecten eraan? 
• Wat heeft het je opgeleverd, of wat kan het je nog opleveren? 
• Kun je dit ook bedenken voor dingen waarvan je vreest dat ze je misschien overkomen?

Ottilia liep een aantal jaren geleden een hersenschudding op. Daarnaast is ze ook ‘rekbaar’. Zo rekbaar zelfs, dat ze daar erg veel last van heeft. Dat noemen ze dan het Hypermobiliteitssyndroom. Ze schrijft over haar leven met dit syndroom en hersenletsel in haar blogs ‘Rekbaar’.

Lees hier de vorige blog van Ottilia

Foto: Bartjan de Bruijn van www.mooimens.co