Het schilderij

Al dagen ben ik bezig om een schilderij te maken. Er liggen wat tubes verf, een canvasboard op mijn werktafel en een pot met water. Het punt is dat ik gewoon niet kan beginnen en dat voelt zo frustrerend. Genoeg inspiratie maar wat ga ik kiezen.  Eerst iets anders doen dan? Nee, ik ga niet swifferen of een was aanzetten, ik ben echt aan het uitstellen en dat voelt ook niet goed. Abstract? Toch maar niet, een bloem, een boom, een marktplein? Wat zit ik mezelf toch in de weg. Waar is mijn passer, die heb ik toch echt nodig. Als ik nu eens wat cirkels opzet. Eigenlijk is het hier te rommelig.

Rommel

Kees geeft aan dat hij mij niet gaat helpen om mijn atelier te organiseren. “Jij hebt dat gewoon nodig! Je bent iets kwijt, dan denk je even over het ontwerp na, zie je het al in gedachte en is de uitdaging om het te schilderen al weg. Ik heb wel koffie voor je. Schilder je kopje koffie”. En Kees loopt glimlachend de trap af. Kees heeft structuur en kent deze strijd niet. Wat wil ik nu? En zo worstel ik maar verder. Een blog schrijven, men beweert als je schrijft krijg je vanzelf inzicht en komt de oplossing vanzelf.

Ik ploeter verder. Het lukt me gewoon niet om te beginnen. Ik denk dat ik maar eens orde in de chaos ga scheppen. Wie weet word ik wel blij van een opgeruimd atelier en dan ben ik toch lekker bezig geweest.

Lees hier de vorige blog van Pip