Op zoek naar het midden

‘Dat doe ik wel even’ is een gedachte die constant door mijn hoofd schiet.

Waar ik soms (gelukkig) van tevoren er achter kom dat ik iets niet zomaar meer kan, komt het ook nog regelmatig voor dat ik ergens aan begin en er al falend achter kom, dat het toch niet iets is wat ik ‘wel even doe’.

Plannen

Plannen, plannen, plannen is mijn motto.

Wil ik vanmiddag boodschappen doen, moet ik er rekening mee houden dat ik daarna niet gelijk met vrienden af kan spreken. Doe ik dit wel, is de kans groot dat ik ze na een uurtje al moeten vragen te vertrekken. Of… dat ik het allemaal prima volhoud, maar de volgende dag in het donker door kan brengen met knallende koppijn.

Op de verjaardag van oma een handje helpen… betekent na een uur richting de slaapkamer in het donker liggen om even bij te komen. Een drukke dag voor de boeg… dan staat er de volgende dag niks op de agenda en maar kijken hoeveel ik aan kan.

Balans

Het is constant zoeken naar dat balans. Wanneer doe ik te veel, maar ook wanneer doe ik te weinig.
Een hele dag op bed liggen? Niet goed, dan word ik moe van het moe zijn.
De dag vol gepland? Niet goed, dan ben ik aan het einde van de dag Total los en kan ik niet meer slapen omdat ik te moe ben.

Bekende situaties zijn makkelijker voor mij. In de stad lunchen op een plekje waar ik altijd kom, geen probleem. Is het lunchcafé opeens dicht en moet ik plotseling naar een nieuwe plek of besluiten we van tevoren een keer wat anders te proberen. Betekent dat ik de rest van mijn plannen wel kan cancelen. Het is namelijk ontzettend vermoeiend om al die nieuwe prikkels te verwerken.

Leerweg

Het is ook leren met prikkels om gaan: doe ik iets voor de eerste keer ben ik er vaak ontzettend moe van, maar hoe vaker ik deze situatie tegen kom, hoe makkelijker het wordt en des te minder moe ik de keren daarop ben.

Inmiddels begin ik steeds beter door te krijgen welke situaties energie vreten en welke wat opleveren. Toch komt het nog steeds regelmatig voor dat ik iets gigantisch onderschat, maar daar leer ik van en probeer ik het de volgende keer beter te doen.

Het komt ook voor dat ik er bewust voor kies om gigantisch over mijn grenzen heen te gaan. Dat ik iets heel graag wil en daar best een dag vol hoofdpijn en vermoeidheid voorover heb.

Zo ben ik constant opzoek naar mijn balans, een leerweg waar ik nog steeds in groei.

Ilana

Lees hier de vorige blog van Ilana

Ilana heeft in 2014 een ongeluk gehad, waarbij zij een hersenkneuzing heeft opgelopen. Nu heeft zij een blog opgericht over hoe het voor haar is om te leven met hersenletsel. Ze wil hiermee graag mensen meer inzicht geven over de gevolgen van NAH en mensen met NAH steun bieden. Lees hier verder op haar website www.ikbenilana.nl.