Teach me how to dance with you

Daar stond hij tussen de menigte van dansende mensen een beetje nonchalant te doen in een blauwe houthakkers blouse. Ik keek veel en vluchtig zijn kant op zodat ik niet betrapt zou worden op kijken. Ik was verbaasd dat ik blijkbaar ook zijn aandacht had getrokken. Een slechte openingszin die niet voor herhaling vatbaar is, was voor mij een afknapper. Knappe kop, maar hij kan beter zijn mond houden dacht ik. Mijn aandacht was vervlogen.

Later zijn we alsnog met elkaar aan de praat geraakt en wist hij wel mijn interesse vast te houden. We hebben de rest van de tijd een beetje om elkaar heen gedraaid en op een speelse manier met elkaar geflirt. ‘Heel toevallig’ kwam ik hem weer tegen bij de uitgang terwijl ik mijn jas stond aan te trekken en we wisselden telefoonnummers uit.

Relatie op afstand

We kennen elkaar nu 3 plus jaar en reizen meestal de weekenden 150 kilometer af, zowel heen als terug, om samen te zijn. We hebben al een heleboel mooie herinneringen gemaakt waaronder onze eerste reis samen naar Costa Rica in 2018. Maar al vrij snel stond onze relatie met periodes onder flinke druk waar onder andere mijn ziek zijn een rol in speelde. Daarnaast is hij een paar jaar geleden gediagnosticeerd met ADHD/ADD. Behalve de symptomen zijn er ook nog de bijwerkingen van medicatie. Het is dus niet makkelijk met daarbij allebei ook nog eens een sterke persoonlijkheid en de afstand.

Fragiel

We vielen al vrij snel van onze roze wolk. Onze relatie was fragiel. Elke ruzie, elk verkeerd woord werden allemaal scheurtjes in onze prille liefde. 

Ik heb vaak het idee dat ik te veel ben in negatieve zin. Als we bij elkaar zijn wil ik mij zoveel mogelijk van mijn beste kant laten zien en genieten van de tijd die we hebben, maar of ik wil of niet moet er ook vaak ruimte gemaakt worden en rekening gehouden worden met mijn kwetsbaarheden. 

Ik heb een lange tijd mij geen gelijkwaardige partner gevoeld en in het algemeen minder waardig als persoon. Ik had het idee dat ik hem niets te bieden had, er te veel mis met mij was, hij er snel klaar mee zou zijn en hem op verschillende vlakken tekort deed. En soms nog steeds. Lange tijd had ik hem op emotioneel gebied namelijk harder nodig dan hij mij. 

Trots en schaamte

Ik wil dat hij trots is mij bij zijn zijde te hebben. Ik schaamde mij voor mijn situatie en was bang dat mensen mij daar op zouden oordelen. Wat mij extra zenuwachtig maakte voor de kennismaking met zijn ouders, zus en vrienden toen der tijd.

Individuele therapie en partnergesprekken gericht op mensen met hersenletsel heeft  ons wat meer inzicht gegeven, de gevoelens en gedachten verlicht en handvatten geboden. Maar vooral tijd heeft ons doen leren.

Sterkere relatie en verliefder dan ooit

Ondanks onze groeipijnen als koppel, ben ik heel blij waar we vandaag de dag staan. Misschien wel sterker en verliefder dan ooit. Hij is niet meer alleen diegene waar ik verliefd op ben. Hij is mijn partner en mijn maatje.

Ik vind het gênant als hij mij begrenst, mij ziet op die slechte momenten en voor mij wil zorgen, maar het is wel wat ik nodig heb. 

Toch wens ik soms dat we elkaar al langer kende. Dat hij mijn oude ik had leren kennen. De verschillen zijn niet groot, maar soms mis ik haar te zijn.

Lees hier de vorige blog van Aniek