Zintuiglijk uitval, het vervolg

Lees ook het eerste deel van deze blog: ‘Zintuiglijk uitval’

De terugval heeft uiteindelijk een maand geduurd. De laatste 2 weken van de terugval heb ik een depressie gehad. De depressie was gelukkig meteen weg nadat ik hersteld was van mijn terugval. Ik ben uiteindelijk nog naar een concert van Duncan Laurence geweest in mijn herstelperiode. Normaal sta ik tijdens een concert en het liefst vooraan. Nu was ik samen met mijn moeder gegaan en moest ik gaan zitten. Het was best confronterend en zwaar omdat alles meer moeite kost, zeker in een herstelperiode. De muziek van Duncan Laurence heeft mij gelukkig veel kracht gegeven. Het was het juiste concert om naar toe te gaan, wanneer je door een moeilijke periode heen bent gegaan. Daarnaast heeft het sporten onder begeleiding van de fysiotherapeut mij geholpen. Ik ben mijn fysiotherapeut daar ontzettend dankbaar voor.

De weken van rust in mijn hoofd, waarbij het nadenken niet lukte, is voorbij. Ik word overspoeld met gedachtes in mijn hoofd waarbij ik ook ga piekeren. De gedachtes kan ik niet stopzetten en ik heb al dagen last van hoofdpijn. Na een paar dagen ben ik dankbaar dat ik het overzicht terug krijg. De kleine simpele dingen lukken weer. Hoe mijn kledingkamer eerst een chaos was van een berg kleren, zie ik nu tussen de berg kleren mijn kledingstukken. Het lukt weer om details te zien waardoor ik kledingstukken weer ga herkennen.

Het gevoel dat je elke dag iets zwaars met je mee tilt (mentaal) is weg. Ik krijg weer zin om kleren te sorteren en te strijken. Het opruimen gaat makkelijker waardoor ik ook wat rust in mijn hoofd krijg. Het is even een moment van opleving waarin ik alles zoveel mogelijk weer wil doen. Maar het blijft opletten dat ik mijzelf niet ga overbelasten.

Ik zal nooit volledig herstellen en dat blijft confronterend. Na zo’n terugval met zintuiglijk uitval voel ik mij ‘gezond’ omdat ik de periode tijdens mijn terugval verschrikkelijk slecht heb gevoeld. Maar gezond zal ik nooit meer zijn. Bij het koken raak ik nog steeds het overzicht kwijt en heb ik moeite met concentratie en mijn energie. Het is erg makkelijk om over grenzen te gaan. Maar ik bekijk het positief, ik kan weer helder nadenken en kleurverschillen en details zien. Ik heb de controle terug en dat was ik een lange tijd kwijt. Het vertrouwen in mijzelf moet ik wel weer terug vinden en dat blijft een kwestie van vallen en weer opstaan. Alles maak ik weer bewuster mee. Ik krijg mijn gevoel en emoties terug en dat kost veel energie.

Het voelt als een overwinning dat de terugval voorbij is. Bij eerdere terugvallen ben ik naar het huis van mijn ouders gegaan. Deze keer ben ik in mijn eigen huis gebleven samen met hulp van dierbaren om mij heen.

Verder is een hond hebben, mijn grote geluk. Mijn appartement is echt een thuis geworden dankzij Zazu. Ik waardeer het nog elke dag dat ik er mag zijn. Het voelt als een tweede kans waarbij ik intensief van het leven mag genieten. Juist de kleine dingen ga je in het leven waarderen. Geniet vooral van de mooie momenten (met anderen).

Johanneke

Lees hier de vorige blog van Johanneke

Johanneke was 14 jaar toen zij door een ongeluk niet-aangeboren hersenletsel opliep. Ze is op de fiets aangereden door een bus. Zij worstelt nog dagelijks met de gevolgen van dit ongeluk.